Human Body Dimensions: A Basic Information for Product Design and Development
Main Article Content
Abstract
Body dimension measurement is very important in the design of tools and workstations as part of the ergonomics for studying work limitations and to design improvements or conditions. A unsuitable problem between human body proportions and product will not appear in real life because users can adapt to product over a period of time. However, the problems will appear in unusual
situations, including the changing in social situations and countries such as the growth of the elderly population in Thailand so, the former database is inefficient.
The results of the study in Thailand showed that there was a database of specific sample groups than the general sample since it was a short term project, and could be implemented quickly, including having a limited budget. But the need to study to cover the population As a result, the current techniques are unable to collect information about changing of the body parts of Thai people.
From the situation, It is essential to develop modern and more efficient techniques for measuring body proportions. In the past, there have been studies and research on techniques for determining body proportions in various forms. But from the analysis, it can be concluded that the technique still cannot be a widely Therefore, the direction for further research in the future has been determined. There are 3 things that need to be measured in body proportions: convenience, speed and accuracy of measurement that are an important factor.
Article Details
References
กิตติ อินทรานนท์ (2548). การยศาสตร์ (Ergonomics). หน้าที่ 53-58 สำนัพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. กรุงเทพฯ.
ข้อมูลสถิติประชากรและบ้าน (เฉพาะผู้มีสัญชาติไทย และมีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้าน). ระบบสถิติทางการทะเบียนกรมการปกครอง. กระทรวงมหาดไทย (http://stat.dopa.go.th/stat/statnew/upstat_age.php)
ณัฐชา เมฆเจริญ และไพโรจน์ ลดาวิจิตรกุล (2555). การประมาณขนาดสัดส่วนร่างกายจากข้อมูลปัจจัยพื้นฐานของวัยรุ่นเพื่อใช้ในการออกแบบสถานีงาน. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี พ.ศ. 2555 (IE NETWORK 2012). 17-19 ตุลาคม. จังหวัดเพชรบุรี.
ณัฐพล พุฒยางกูร (2552). การวัดสัดส่วนร่างกายมนุษย์โดยโปรแกรมประยุกต์การหาขอบวัตถุจากภาพดิจิตอลแบบ 2 มิติ. วิทยานิพนธ์ (วศ.ม.). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วรพล เอื้อสุจริตวงศ์, องุ่น สังขพงศ์ และกลางเดือน โพชนา (2554). การวัดขนาดสัดส่วนร่างกายของแรงงานเพศหญิงในขั้นตอนขูดแยกเลือดปลา. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี 2554. 20-21 ตุลาคม 2554 (IE NETWORK 2011). หน้า 347-352. โรงแรมแอมบาสเดอร์ชิตี้. จังหวัดชลบุรี.
ศูนย์เทคโนโลยีอิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์แห่งชาติ (เนคเทค). Size Thailand (2552). จังหวัดปทุมธานี.
สุดาวรรณ สี่ไพฑูลย์ (2554). ข้อมูลสัดส่วนร่างกายและอัตราส่วนขนาดร่างกายของเด็กนักเรียนประถมศึกษา เพื่อใช้ในการออกแบบเครื่องเรือนในห้องเรียน. วิทยานิพนธ์ (วศ.ม.).จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุดาวรรณ สี่ไพฑูรย์ และไพโรจน์ ลดาวิจิตรกุล (2563). การศึกษาเบื้องต้น การเปรียบเทียบอัตราส่วนความสูงกับระยะกางแขนระหว่างผู้สูงอายุกับผู้ใหญ่ตอนต้นในกลุ่มตัวอย่างคนไทย. การประชุมวิชาการข่ายงานวิศวกรรมอุตสาหการ ประจำปี 2563 (IE NETWORK 2020). 6-8 พฤษภาคม 2563. โรงแรมพูลแมน พัทยา จี. จังหวัดชลบุรี.
สำนักงานมาตรฐานผลิตภัณฑ์ อุตสาหกรรม (2544). ร้ายงานการสำรวจ และวิจัยขนาดโครงสร้างร่างกายคนไทย ระยะที่ 4 : พ.ศ. 2543 - 2544. กรุงเทพฯ.
Nathapon Puttyangkura and Phairoat Ladavichitkul ( 2 0 1 8 ) . An accuracy study of human body measurement by 2 -D photo from digital camera. The 5 th Southeast Asian Ergonomics Conference, 12-14 December 2018 (SEANES2018). Windsor Suites Hotel Sukhumvit Thailand.
Panero, Julius and Zelnik, Martin (1980). Human Dimension and Interior Space : A Source Book of Design Reference Standards.Page 181. Watson-Guptill Pubns (US). USA.WORAWUT KOAJAREON, PHAIROAT LADAVICHITKUL (2019). Minimum Walking Frame for Active Elder. International Journal of Mechanical and Production Engineering. Volume- 7, Issue-10, Oct.-2019. Japan.