ผลของปริมาณซอร์บิทอลต่อสมบัติทางกายภาพและทางเคมีของฟิล์มเคลือบผิวจากแป้งมันสาคูเม็ดและเจลาตินเพื่อยืดอายุการเก็บรักษาของกล้วยน้ำว้า

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ศึกษาผลของการใช้ซอร์บิทอลเป็นพลาสติกไซเซอร์ต่อสมบัติทางกายภาพและ ทางเคมีของฟิล์มเคลือบผิวจากแป้งมันสาคูเม็ดและเจลาตินเพื่อยืดอายุการเก็บรักษากล้วยน้ำว้า ส่วนผสมฟิล์มพื้นฐานเตรียมโดยการละลายแป้งมันสาคูเม็ด (3 %w/v) และเจลาติน (3 %w/v) ในน้ำกลั่น เติมซอร์บิทอลที่ความเข้มข้นต่างกัน 6 ระดับ ได้แก่ ร้อยละ 0, 10, 20, 30, 40 และ 50 %w/v ขึ้นรูปแผ่นฟิล์มในจานแก้วและทำให้แห้งที่อุณหภูมิห้องเป็นเวลา 24 ชั่วโมง ผลการทดลองแสดงให้เห็นว่าความหนาของแผ่นฟิล์มทุกตัวอย่างมีค่าเพิ่มขึ้นตามลำดับจาก 0.08 ถึง 0.19 มิลลิเมตร ตามความเข้มข้นของซอร์บิทอลที่เพิ่มขึ้น ค่า aw ของแผ่นฟิล์มอยู่ระหว่าง 0.42 และ 0.55 ค่าการซึมผ่านของไอน้ำ การละลาย และความอ่อนนุ่มของแผ่นฟิล์มทุกตัวอย่างเพิ่มขึ้นเมื่อปริมาณซอร์บิทอลเพิ่มขึ้น หลังจากฝังแผ่นฟิล์มลงในดิน (ลึก 6-8 เซนติเมตร) เป็นเวลา 10 วัน พบว่าเกิดการย่อยสลายได้ร้อยละ 82.50-100 การเคลือบผิวกล้วยน้ำว้าด้วยฟิล์มแป้งมันสาคูเม็ดและเจลาตินที่มีซอร์บิทอลร้อยละ 20 สามารถยืดอายุการเก็บรักษาผลกล้วยน้ำว้าได้เพิ่มขึ้นจาก 3 วัน เป็น 9 วัน ที่อุณหภูมิห้อง ผลการทดลองแสดงให้เห็นว่าฟิล์มเคลือบจากแป้งมันสาคูเม็ดและเจลาตินที่ใช้ซอร์บิทอลเป็นพลาสติกไซเซอร์เป็นวัสดุย่อยสลายได้ทางธรรมชาติและอาจใช้ยืดอายุการเก็บรักษากล้วยน้ำว้าได้